Orzechowa prawie encyklopedia

Orzechy lubimy i już. Mają w sobie to coś, co powoduje, że sięgamy po następny orzeszek - praktycznie niezależnie o jaki jego gatunek chodzi.
Ogólnie wiemy, że orzechy są zdrowe, ale jeśli chodzi o szczegóły nasza wiedza jest raczej słaba.

Dlatego dzisiaj chcemy przybliżyć właściwości poszczególnych gatunków orzechów.

1. Orzech laskowy znamy bardzo dobrze, gdyż leszczyna powszechnie występuje także w Polsce. Znany był i wykorzystywany już w starożytności. Wierzono w jego magiczne właściwości, być może dlatego, że jego systematyczne spożywanie poprawia aktywność mózgu, co jest spowodowane dużą ilością witamin A i E i aminokwasów oraz magnezu, sodu, potasu i fosforu i związków manganu.

2. Orzech włoski popularny jest w Polsce i w większości krajów europy. Na Kaukazie jest uważany za święte drzewo. Orzechy włoskie zawierają dużą ilość podstawowych aminokwasów, taniny i wartościowych minerałów. Są źródłem wielonienasyconego kwasu tłuszczowego omega-6: kwasu linolowego oraz kwasu omega-3: α-linolenowego, potasu, fosforu, magnezu, cynku, manganu i jodu. Zawiera sporo folianów oraz witamin z grupy B. Orzechy włoskie są bogatym rezerwuarem aminokwasów,Są pomocne przy zwiększonym wysiłku umysłowym i fizycznym. Ponadto chronią przed chorobami układu nerwowego, serca i żołądka oraz wspomagają mężczyzn w utrzymaniu dobrej potencji.

3. Orzech ziemny znany jest także pod nazwą orzech arachidowy lub fistaszek. Orzechy ziemne to jadalne nasiona roślin strączkowych bobowatych, uprawiane w Chinach, Indiach, Nigerii oraz Stanach Zjednoczonych. Są wykorzystywane do wytwarzania oleju, a także do produkcji masła orzechowego, słodyczy, prażonych orzeszków ziemnych, mąki, napojów, past orzechowych, rozmaitych przekąsek oraz wypełniaczy wchodzących w skład produktów mięsnych, zup i deserów. Świeże, niesolone orzechy ziemne są szczególnie bogate w białko, tłuszcze, błonnik pokarmowy, a także witaminy z grupy B, folianty, witaminę E oraz składniki mineralne, takie jak: potas, magnez, mangan, miedź, żelazo oraz cynk. Należy zwrócić uwagę, że fistaszki zawierają 20 aminokwasów w różnych proporcjach; są zwłaszcza bardzo dobrym źródłem argininy. Nie zaleca się spożywania nieświeżych orzeszków, gdyż mogą szkodzić wątrobie. Orzeszki ziemne mogą wywoływać reakcje alergicznae, a nawet niewielkie ilości spożytych orzeszków (lub produktów pochodnych, np. oleju) mogą wywołać wstrząs anafilaktyczny. W krajach Unii Europejskiej na etykietach produktów spożywczych obowiązkowo umieszcza się informacje o zawartości orzeszków w produkcie lub ich użyciu na terenie danego producenta.

4. Orzech nerkowca używany jest w wielu recepturach indyjskich i azjatyckich potraw. Orzechy nerkowca wzbogacają smak zup, dań obiadowych, przekąsek, sosów i deserów. Dzięki leczniczym właściwościom, wzmacniają układ odpornościowy, poprawiają funkcji serca. Zawierają niacynę, tiaminę witaminę C i B6,  potas, fosfor, magnez i żelazo - dwadzieścia orzechów nerkowca i dostarczą ci dzienną dawkę żelaza.

5. Orzech pistacji potocznie jest nazywany "uśmiechniętym orzechem". Orzechy pistacjowe są niskokaloryczne, ale bogate w kwas glutaminowy, kwas asparaginowy, argininę, fenyloalanine, cenne minerały w tym fosfor i witaminy Korzyść od spożycia jest ogromna: pomoc w leczeniu chorób przewodu pokarmowego, dróg moczowych, niedokrwistości i żółtaczki, toksykozy u kobiet w ciąży, także pistację zwiększają zdolności rozrodcze mężczyzn. Dla poprawy zdrowia wystarcza zaledwie 15 orzechów dziennie.

6. Migdał występuje i jest lubiany na na całym świecie. Migdały dodają deserom i ciastom wyrazistego aromatu. Są źródłem fosforu, potasu i żelaza. W ramach profilaktyki nowotworowej i chorób serca lekarze zalecają spożywanie 7-10 migdałów dziennie.

7. Orzech cedrowy (piniowy) w rzeczywistości nie jest orzechem, lecz nasionem sosny syberyjskiej. Orzechy cedrowy występują w Azji, między innymi w syberyjskiej tajdze. Istnieje przekonanie, że właśnie orzechy cedrowe przyczyniają się do  długowieczności mieszkańców Syberii. Orzechy mają wysoka zawartość witamin B1, B2, PP, E - i mikroelementów, w tym miedź, krzem, wanad, molibden, bor, nikiel, srebro i kobalt oraz aminokwasy. Szczególnie polecane są dla dzieci i osób starszych.

8. Orzech brazylijski jest uznawany za jeden z najsmaczniejszych, korzystnych dla zdrowia i drogich orzechów. Orzechy brazylijskie stosowane są jako dodatek do wykwintnych potraw świątecznych, deserów, sałatek i przekąsek. Są bogatym żródłem jednonienasyconych kwasów tłuszczowych oraz selenu, który aktywuje w organizmie przeciwutleniacze. Już dwa orzechy brazylijskie dziennie stanowią znaczący zastrzyk energii, rozjaśniają umysł, opóźniają starzenie się skóry, zmniejszają ryzyko chorób serca i nowotworów.

9. Orzech kokosowy jest największym orzechem na świecie. Orzechy mają wspaniały smak, aromat i są bardzo korzystne: zawierają duże ilości witamin z grupy B, błonnik, mikroelementy takie jak potas, magnez i fosfor, a także w kwas foliowy. W miąższu występuje rzadko spotykana grupa kwasów tłuszczowych, które m.in. przyśpieszają przemianę materii. W związku z tym kokos jest polecany m.in. na odchudzanie. Ponadto pozytywnie wpływają na układ odpornościowy, wzrok, układ pokarmowy, tarczyce. Od dawnych czasów istnieje opinia, że mleko kokosowe odmładza.

10. Orzech makadamia ma australijskie pochodzenie. Orzechy makadamia oprócz wspaniałego smaku, wykazują się cudownymi właściwościami terapeutycznymi. Są skutecznym antyutleniaczem, dzięki czemu polecany jest w profilaktyce chorób nowotworowych. Skutecznie obniża cholesterol, zmniejsza ryzyko powstania chorób serca.

11. Kasztan jadalny jest orzechem rozpowszechnionym przez Rzymian w Europie zachodniej. Kasztany cieszą się uznaniem francuskich i włoskich smakoszy. Świeże kasztany jadane sa na surowo, a suszone wymagają pieczenia. Kasztany są także dodawane do zup, sałatek, souffles, ciastek i deserów.We Francji obchodzony jest dzień kasztanów.  Są one bogate w błonnik, witaminy C i B. Dietetycy szczególnie zalecają kasztany dla wegetarian.

Używaj oliwy z oliwek

Tłuszcze wciąż budzą kontrowersje.
Jako nr 1 w zdrowej diecie wymieniana jest oliwa z oliwek.

Dlaczego?

Otóż spożywanie oliwy z oliwek jest dla naszego organizmu zdrowe.

1. Oliwa z oliwek zawiera  jednonienasycone, zdrowe kwasy tłuszczowe
Owoce drzewa oliwnego sa produktem służącym do wytwarzania oliwy. Zawierają około 24% nasyconych tłuszczów oraz kwasów omega-6 i omega-3. Trzeba podkreślić, że dominującym kwasem tłuszczowym, stanowiącym 73% jest jednonienasycony kwas oleinowy - zdrowy dla organizmu człowieka. Przyczynia się do zmniejszania stanów zapalnych i przeciwdziałania powstawaniu komórkom rakowym.

2. Oliwa z oliwek jest źródłem  przeciwutleniaczy
Obok kwasów tłuszczowych oliwa zawiera też niewielkie ilości witaminy E i K. Jest również źródłem silnych przeciwutleniaczy, pomagających zwalczać poważne choroby. Obniża poziom cholesterolu we krwi oraz wspiera pracę serca.

3. Posiada właściwości przeciwzapalne
Jednym z głównych czynników występowania wielu chorób, w tym  raka, chorób układu sercowo-naczyniowego, nieprawidłowego metabolizmu, cukrzycy, choroby Alzheimera, zapalenia stawów i otyłości jest niewystarczający poziom oleocanthal. Jego obecność w oliwie z oliwek ma działanie porównywane są do działaniem ibuprofenu.

4.Wspomaga organizm w uniknięciu udaru
W badaniu przeprowadzonym na 841 tysiącach osób stwierdzono, że oliwa z oliwek jest jedynym źródłem tłuszczów jednonienasyconych związanych ze zmniejszeniem ryzyka udaru mózgu i chorób serca.

5. Wspomaga ochronę serca
Jak dowodzą badania dotyczące przyczyn zgonów na świecie, choroby serca rzadko dotykają mieszkańców basenu Morza Śródziemnego, co prawdopodobnie jest wynikiem zwiększonego spożycia oliwy z oliwek. Oliwa obniża ciśnienie krwi, czyli jeden z głównych czynników chorób serca, przez co zmniejsza ryzyko przedwczesnej śmierci.

6. Oliwa z oliwek nie przyczynia się do przyrostu masy ciała i otyłości
Badania związane z dietą śródziemnomorską dowodzą, że oliwa z oliwek korzystnie wpływa na masę ciała - nie tylko nie powoduje przyrostu masy ciała, ale wręcz powoduje jej utratę.

7. Wsparcie w walce z chorobą Alzheimera
Choroba Alzheimera jako najczęściej występująca choroba neurodegeneracyjna na świecie stanowi wyzwanie przyszłości. Tworzenie się tak zwanych płytek beta amyloidu w komórkach mózgu może być zatrzymywane w efekcie spożywania oliwy z oliwek – jedno z prowadzonych na myszach badań pokazało, że podanie jednej z substancji, która występuje w oliwie z oliwek, spowodowało zanik tych płytek.

8. Ograniczenie ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2
Wykazano korzystny wpływ oliwy z oliwek na poziom cukru we krwi oraz na wrażliwość organizmu na insulinę. Wgląda na to, że oliwą z oliwek zmniejsza prawdopodobieństwo zachorowania na cukrzycę typu 2 nawet o 40%.

9. Posiada właściwości przeciwnowotworowe
Mieszkańcy krajów basenu Morza Śródziemnego są narażeni na niższe ryzyko wystąpienia niektórych nowotworów niż pozostali. Przeciwutleniacze jako składnik oliwy z oliwek obniżają przypadki uszkodzenia oksydacyjnego spowodowanego wolnymi rodnikami, które są uważane za jedną z głównych przyczyn
nowotworów.

10. Przeciwdziała reumatoidalnego zapalenia
RZS jest chorobą autoimmunologiczną, charakteryzującą się zdeformowaniem i bolesnością stawów. Spożywanie oliwy zmniejsza dolegliwości, niwelując stan zapalny i ograniczając ból. Najlepsze rezultaty osiągane są w połączeniu z tranem, który jest bardzo ważnym źródłem przeciwzapalnych kwasów tłuszczowych.

Czytaj więcej o drzewie o właściwościach drzewa oliwnego.

Kilka porad dla lepszego spania

Komfortowy i odpowiednio długi sen ma ścisły związek z utrzymaniem dobrego zdrowia, w tym sprawności fizycznej i psychicznej zarówno w młodym, jak i starszym wieku.
Jeśli podczas snu występują problemy takie jak bezdech, potrzebna jest interwencja lekarska.
W pozostałych problemach ze snem, w tym trudności z zasypianiem lub wielokrotne budzenie się w ciągu nocy są objawami bezsenności, można przezwyciężyć samemu.
Trzeba wówczas wprowadzić w życiu zmiany, które sprzyjają pozbyciu się kłopotów związanych zarówno z zasypianiem jak też z niewyspaniem.

1. Ważnej jest przestrzeganie stałej rutyny snu, co oznacza utrzymywanie stałych godzin kładzenia się do łóżka wieczorem oraz godziny porannej pobudki. Mózg przyzwyczai się do regularnego i szybkiego wysyłania sygnałów zasypiania i budzenia się.

2. Wykorzystywanie łóżka wyłącznie do spania.

3. Ograniczenie spożywania kofeiny, bo zdarza się, że dla niektórych osób nawet jedna filiżanka kawy rano oznacza bezsenną noc.

4. Regularna aktywność fizyczna, z wykorzystaniem ćwiczeń aerobikowych tj. chodzenia, biegania, pływania, zapewniających 3 ważne korzyści dla snu: szybkie zasypianie, większy procent regenerującego głębokiego snu, rzadsze przypadki budzenia się w nocy.

5. Wyeliminowanie drzemki w ciągu dnia, ponieważ drzemanie zawsze zakłóca naturalny cykl snu.

6. Rzucenie palenia nikotyny, która pobudza a tym samym utrudnia zasypianie.

7. Unikanie lub rozważne picie alkoholu, gdyż tłumi on funkcję układu nerwowego. Dlatego wieczorny drink może pomagać niektórym osobom zasypać, jednak senność zanika po kilku godzinach i może być przyczyną budzenia się przez pozostałą część nocy. Alkohol wpływa na rozluźnienie mięśni gardła i podniebienia miękkiego powodując chrapanie oraz zwiększa problemy z oddychaniem podczas snu.

8. Zadbanie o otoczenie w sypialni. Nie jest w niej potrzebny telewizor, telefon i inne urządzenia. Dzięki temu wzmocnia się świadome i podświadome przekonanie iż pomieszczenie przeznaczone jest wyłącznie do spania. Idealne jest otoczenie ciche, ciemne, stosunkowo chłodne z wygodnym łóżkiem i minimalnym nagromadzeniem sprzętów.

9. Skuteczne bywa czytanie dla relaksu przed snem - może ograniczyć długotrwałe przewracanie się z boku na bok.

10. Unikanie tabletek nasennych lub stosowanie leków nasennych na receptę wyłącznie w konsultacji i pod nadzorem lekarza przez najkrótszy możliwy okres czasu.

Przestrzeganie powyższych zasad nie jest trudne, dlatego warto skorzystać z tych porad i pozbyć się kłopotów ze spaniem.

Co warto wiedzieć o oliwkach

Zielone i czarne oliwki są uznanym na całym świecie dodatkiem kulinarnym. Oprócz marynowania oliwek przy użyciu soli jest z nich wytwarzany znakomity smakowo olej jadalny.
Warto jednak wiedzieć, że oprócz owoców drzewa oliwnego niezwykłe szerokie właściwości zdrowotne mają liście oliwki. Mają one silne właściwości zwalczające bakterie, wirusy, grzyby i pierwotniaki pasożytnicze.

Badania laboratoryjne potwierdzają, że zawarte w liściach oliwki składniki oleuropeina i hydroksytyrozol działają wobec bakterii Gram-ujemnych i Gram-dodatnich.
Dlatego są skutecznie stosowane w leczeniu następujących chorób:

•         przeziębienie
•         grypa
•         infekcje układu jelitowego
•         infekcje układu oddechowego
•         zapalenie płuc
•         mononukleoza
•         zapalenie mózgu
•         wirusowe zapalenie wątroby typu B
•         opryszczka
•         półpasiec
•         rzeżączka
•         malaria
•         HIV/AIDS

Ponadto liście oliwki polecane są dla wzmacniania układu sercowo naczyniowego, ponieważ obniżają ciśnienie krwi, poprawiają przepływ krwi przez naczynia wieńcowe i zmniejszają arytmię serca. Mogą być stosowane wspomagająco jako środek moczopędny oraz w leczeniu łagodnej postaci cukrzycy.

Co ciekawe możliwe jest przyjmowanie nie tylko suplementów standaryzowanych pod względem zawartości oleuropeiny podczas przetwarzania liści oliwki, ale także świeże, nieprzetoworzone liście oliwki w postaci rozdrobnionej. Warto o tym pamiętać, podczas kolejnych wakacji w krajach śródziemnomorskich.

Sprzymierzeńcy naszego wzroku

Optymalna kondycja naszego wzroku uzależniona jest od prawidłowych procesów fizjologicznych zachodzących w oku i w całym organizmie.

Najważniejszymi sprzymierzeńcami wzroku jest luteina i zeaksantyna, które chronią tkanki oczu przed ekspozycją na światło słoneczne oraz sztuczne oświetlenie i zanieczyszczenie środowiska.


Dodatkowo warto zadbać aby codzienna dieta była bogata lub przynajmniej suplementowana składnikami odżywczymi bogatymi w następujące substancje:

MIŁORZĄB JAPOŃSKI - spowalnia powstawanie ubytków widzenia w przypadku jaskry, regeneruje wcześniejsze uszkodzenia oraz łagodzi objawy starzenia, powodujące zwyrodnienia plamki żółtej

ŚWIETLIK LEKARSKI - utrzymuje w dobrej kondycji błony śluzowe oczu

BORÓWKA - dzięki antocyjanidynom ogranicza suchość oczu. Wpływa na poprawę ostrości widzenia i przystosowania się wzroku do ciemności. Obniża ryzyko jaskry.

TAURYNA - naturalnie występuje w siatkówce oka, ale w przypadku niedoboru zmniejsza się odporność na szkodliwe-toksyczne środowisko. Pomaga w zwalczaniu zwyrodnienia barwnikowego siatkówki oraz jaskry.

WITAMINA E - posiada właściwości utleniające. Odpowiada za ograniczenie ryzyka zwyrodnienia plamki żółtej z powodu wieku.

WITAMINA A - przyczynia się do zachowania prawidłowego wzroku - co zostało potwierdzone wiarygodnymi, licznymi badaniami naukowymi

WITAMINA C - jest bardzo potrzebna od odżywiania oka. W soczewce odpowiada za procesy przeciwutleniania.

PIERWIASTKI SELEN I CYNK - posiadając właściwości antyoksydacyjne pomagają w ochronie oczu przed działaniem wolnych rodników powstających w wyniku promieniowania UV, z powodu ozonu i innych zanieczyszczeń środowiska.

Słodkościom mówmy NIE!

Czy warto szkodzić własnemu zdrowiu z powodu słabości do słodkości ?

Za nami święta i czas spędzony przy obfitym tradycyjnie świątecznym stole.
Większość z nas odczuwa przejedzenie i z niepokojem myśli o nadmiarze kalorii i niedoborze ruchu w ostatnim czasie.

To chyba dobra okazja, aby uświadomić sobie, że być może to doskonały moment, aby ostatecznie uświadomić sobie, że cukier szkodzi naszemu organizmowi.
Badania naukowe potwierdzają, że cukier istotnie przyczynia się do problemów zdrowotnych i to nawet w większym stopniu niż palenie tytoniu.

Słodycze kuszą smakiem i wyglądem - kuszą czasami bardzo mocno, ale chcąc chronić swoje zdrowie nie można sobie pozwalać na jedzenie ich bez kontroli
Wiele nieprzetworzonych, naturalnych produktów (w tym owoce i warzywa) zawiera wystarczająco dużo cukru, aby całkowicie pokrywać przeciętne zapotrzebowanie człowieka na węglowodany potrzebne jako źródło energii organizmu.

Lekarze oraz dietetycy biją na alarm, aby w ciągu najbliższych 3-5 lat ograniczyć o 20-30 %. ilości cukru dodawanego do przetworzonej żywności.
Oszacowano, że zmiana na tym poziomie spowoduje obniżenie średnio o około 100 liczby kalorii, spożywanych codziennie przez każdego człowieka i ostatecznie przyczyni się do odwrócenia szerzącej się w rozwiniętych krajach epidemii otyłości.
Aby cukier nie był szkodliwy powinien stanowić nie więcej niż 5% dziennego spożycia pokarmów dla wytworzenia potrzebnej energii, co stanowi około 6 łyżeczek dziennie dla kobiet i 8 łyżeczek dziennie dla mężczyzn.
Podsumowując cukier jest zupełnie niepotrzebnym źródłem kalorii, nie daje wcale uczucia sytości i jest istotną przyczyną powstawania otyłości i cukrzycy.
Duże spożycie cukru zmniejsza zdolność do samoregulowania poboru kalorii przez organizm, co prowadzi do przyjmowania nadmiernej ilości cukru, przejadania się, a ostatecznie do przyrostu zupełnie zbytecznej masy ciała.

Wrzodziejące zapalenie odbytnicy - jak sobie radzić?

Wrzodziejące zapalenie odbytnicy (Proctitis Ulceroca) to stan zapalny błony śluzowej odbytu i okolic.

Objawy występujące najczęściej to swędzenie, biegunka, która może być przerywana zaparciami. Prawie zawsze występuje krew w stolcu, dyskomfort niepełnego wypróżnienia.
Mogą lecz nie muszą występować: gorączka, zmęczenie, utrata masy ciała a także anemia.

Przyczyny nie są znane, ale kręgi naukowe wymieniają czynniki genetyczne (zaistniałe przypadki w rodzinie), zaburzoną florę jelitową i czynniki środowiskowe.
Sprzyjające są między innymi częste zaparcia, zakażenie wirusem opryszczki, rozwijające się wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego -Krohna.

Diagnozowane odbywa się poprzez wywiad lekarski oraz badanie endoskopowe, które dotyczy 60-80 cm jelita grubego. W trakcie tego badania możliwe jest wykonanie małych biopsji niewielkiego fragmentu błony śluzowej do badania mikroskopowego lub wymazu z odbytnicy mających na celu wyhodowanie i rozpoznanie odpowiedzialnego za zakażenie drobnoustroju, a także pomagających wykluczyć przyczyny o charakterze onkologicznym. Diagnostyce służy również ocena kształtu stolca.

Leczenie schorzenia obejmuje łagodzenie objawów oraz przeciwdziałanie stanowi zapalnemu. Bardzo duże znaczenie ma lekkostrawna dieta - należy wykluczyć produkty pochodzenia roślinnego zawierające duże ilości celulozy, hemiceluloz i lignin. Wskazane jest spożywanie jajek ugotowanych na miękko, gotowanych warzyw jednak z ograniczeniem posiadających właściwości wzdymające. Jedzenie owoców zalecane są po obgotowaniu, pieczeniu i przetarciu. Lepiej unikać mleka i jego przetworów oraz tłustego mięsa, wędlin i żywności konserwowej. Należy unikać nadmiaru błonnika, który może powodować nasilenie objawów choroby. 

Jeśli objawy są dokuczliwe zalecane jest stosowanie czopków oraz maści i żelów przeciwbólowych.

Anusir: czopki, maść
Proktosedon: czopki, maść 

Efekty leczenia są różne. 

W uciążliwym przebiegu dolegliwości, kiedy stosowanie podstawowego leczenia przy pomocy czopków i maści nie przynosi oczekiwanych rezultatów dla osób z grupy wiekowej 18-75 lat istnieje możliwość zastosowania zaawansowanego leczenia w ramach badań klinicznych.